Leuk dat je de aardingsoefening gaan doen!
Kijk hieronder voor meer informatie over het aarden en mijn Aardings Challenge.
Kom weer uit je hoofd,
...en ervaar meer verbinding met je lichaam door te aarden.
Wie ben ik en wat is mijn achtergrond?
Aangenaam, mijn naam is Bram
Aangenaam, mijn naam is Bram
Als kunstschaatser en danser weet ik hoe het voelt om in mijn lichaam aanwezig te zijn, er verbonden mee te zijn. Ik ervaar flow als ik daar ben, het geeft rust en energie tegelijk.
De andere kant ken ik ook. Een overvol hoofd, overprikkeld zijn en weinig connectie met mijn lijf. Vooral na een kantoordag ervaar ik dit.
De afgelopen jaren ben ik op ontdekkingstocht gegaan om te ervaren hoe ik de verbinding met mijn lichaam kan verdiepen. Hierin heeft ademwerk, dans en aarden mij enorm geholpen.
Met al deze ervaring op zak, is het tijd dit te delen en jou te helpen meer verbinding met je lichaam en dus jezelf te ervaren.
Waarmee kan ik jou helpen?
Aarden
Aarden
Om jou te helpen start ik graag bij de basis, namelijk: aarden.
Hoe meer je verbonden bent met de aarde, hoe meer je kan voelen wat jij nodig hebt, je intuïtie dus.
Aarden bedoel ik letterlijk, schoenen en sokken uit en met je blote voeten op het gras of zand staan/lopen.
Zelf ervaar ik veel rust, betere slaap en mijn lichaam ontspant zich van opgebouwde stress.
Om wat hoofdelijke informatie te geven; aarden brengt je daadwerkelijk in balans. Het zorgt er namelijk voor dat de overtollig positief geladen deeltjes in je lichaam in balans worden gebracht met de negatief geladen aarde.
Wat doet aarden?
- Ontspant
- Balanceert elektrische lading in je lichaam
- Verbind je met je lichaam en intuïtie
- Zorgt voor verminderde ontstekingswaarde
Om te ervaren wat aarden voor jou doet, wil ik je graag uitdagen voor een "aardings challenge".
De BewegingsRuimte Aardings Challenge
De BewegingsRuimte Aardings Challenge
De uitdaging is om 5 dagen lang, 30 minuten per dag met blote voeten in het gras/zand te aarden.
Daarbij is het belangrijk om met een open mind, bewust te zijn van wat jouw lichaam jou vertelt. Ik wil je vragen om de ervaringen, tijdens het aarden, zonder oordeel, voor jezelf uit te spreken en op te schrijven. Evenals je gevoelens tussen het aarden door en te letten op je slaap.
Om mee te doen, klik je hieronder op de oranje knop. De kosten zijn €11,-. Voor dat geld ben ik je stok achter de deur, krijg je audio ondersteuning en sta ik je per dag bij voor online vragen.
Ik ben heel benieuwd wat je gaat ervaren. Deel het ook vooral! Alle feedback is welkom.
Samenvatting:
- 5 dagen achter elkaar (start op zondag #10 juli)
- 30 minuten per dag, in je eigen tijd
- blote voeten in gras/zand
- inclusief online ondersteuning
- Kosten: 11,-
Eerst een review lezen? Lees dan onderstaande review van de persoonlijke sessie met Eline:
Eline Bierling
@eline_deliartistics
Review sessie met Eline
Een dag na de sessie met @bramvanmeggelen, voel ik wat het heeft gedaan.
"Lichaamsbewustzijn"...; het was niet alleen landen in m'n lichaam, maar ook voelen waar er trilling was en stagneerde.
Het uitgangspunt voor de sessie, was de spanning in mijn kaak.
Maar de plek waar ik in mijn lichaam moest zijn, was mijn ruggenwervel, het hechtingspunt van mijn "vleugels" tussen m'n schouderbladen: daar zat de werkelijke pijn.
Ik nam een scherpe tinteling waar. De plek werd warm zodra ik m'n aandacht er naartoe bracht.
Bram stelde rake vragen, waardoor ik nog meer kon zakken in het fysieke ongemak dat ik voelde en dat tijdens de sessie opbouwde.
Logisch, want het werd nu gezien...
Ik voelde boosbeid, en wilde boksen. Bram rolde zijn jas op en gaf me de ruimte er op los te gaan.
Blijven ademenen, blijven voelen. Het hoefde geen verhaal te zijn, het erkennen van de emotie en het uiten was genoeg, erkende Bram.
We stonden in een rustig bos, waar de zon haar laatste stralen op een boom wierp. Bram vroeg me er tegenaan te gaan staan, en diréct veranderde het ongemak op die plek.
Ik voelde me gedragen, de boom hielp mij letterlijk om alle opgehoopte energie af te voeren.
Wat had Bram dit goed aangevoeld...
En daarmee kon ik verder zakken en voelde ik de opgebouwde pijn wegzakken, de aarde in.
Er werd weinig gezegd, vooral gevoeld. Hoe het voelde, waar ik het voelde, en hoe het voelde na een oefening vol ademenen en 'erbij blijven'.
In zo'n moment vertrouw ik mijn mind niet altijd. "kan het zo simpel zijn?", "moet er niet iets meer...?", "durf ik mijn boosheid te uiten?". Nee, eigenlijk was het precies genoeg, en ja: ik voelde me veilig en gedragen om te uiten wat er was.
Ik voelde dat ik kon ontspannen in Brams rustige, maar krachtig staande aanwezigheid.
Hij was er en kon me dragen.
Maar eigenlijk, kon ik daardoor mezélf dragen, en laten begeleiden naar het centrum in mezelf.
Nu een dag later: dikke spierpijn op die plek tussen m'n schouders. Mijn lichaam laat me zien hoeveel er daar lag opgeslagen en het voelt fijn dat ik het heb kunnen aanraken.
Nu mag alles integreren, tot rust komen.
"Lichaamsbewustzijn"...; het was niet alleen landen in m'n lichaam, maar ook voelen waar er trilling was en stagneerde.
Het uitgangspunt voor de sessie, was de spanning in mijn kaak.
Maar de plek waar ik in mijn lichaam moest zijn, was mijn ruggenwervel, het hechtingspunt van mijn "vleugels" tussen m'n schouderbladen: daar zat de werkelijke pijn.
Ik nam een scherpe tinteling waar. De plek werd warm zodra ik m'n aandacht er naartoe bracht.
Bram stelde rake vragen, waardoor ik nog meer kon zakken in het fysieke ongemak dat ik voelde en dat tijdens de sessie opbouwde.
Logisch, want het werd nu gezien...
Ik voelde boosbeid, en wilde boksen. Bram rolde zijn jas op en gaf me de ruimte er op los te gaan.
Blijven ademenen, blijven voelen. Het hoefde geen verhaal te zijn, het erkennen van de emotie en het uiten was genoeg, erkende Bram.
We stonden in een rustig bos, waar de zon haar laatste stralen op een boom wierp. Bram vroeg me er tegenaan te gaan staan, en diréct veranderde het ongemak op die plek.
Ik voelde me gedragen, de boom hielp mij letterlijk om alle opgehoopte energie af te voeren.
Wat had Bram dit goed aangevoeld...
En daarmee kon ik verder zakken en voelde ik de opgebouwde pijn wegzakken, de aarde in.
Er werd weinig gezegd, vooral gevoeld. Hoe het voelde, waar ik het voelde, en hoe het voelde na een oefening vol ademenen en 'erbij blijven'.
In zo'n moment vertrouw ik mijn mind niet altijd. "kan het zo simpel zijn?", "moet er niet iets meer...?", "durf ik mijn boosheid te uiten?". Nee, eigenlijk was het precies genoeg, en ja: ik voelde me veilig en gedragen om te uiten wat er was.
Ik voelde dat ik kon ontspannen in Brams rustige, maar krachtig staande aanwezigheid.
Hij was er en kon me dragen.
Maar eigenlijk, kon ik daardoor mezélf dragen, en laten begeleiden naar het centrum in mezelf.
Nu een dag later: dikke spierpijn op die plek tussen m'n schouders. Mijn lichaam laat me zien hoeveel er daar lag opgeslagen en het voelt fijn dat ik het heb kunnen aanraken.
Nu mag alles integreren, tot rust komen.
Ik ben Bram dankbaar voor zijn begeleiding.
Voor zijn rake vragen waardoor ik me begrepen voelde op de diepere laag onder de stagnatie van m'n kaakspieren.
Waardoor ik het vertrouwen kreeg dat ik werd gezien, en mijn pijn zich dus ook aan me liet zien.
Ik kan nu vanuit eigen ervaring zeggen hoe fijn het is om een sessie lichaamsbewusgzijn te ervaren.
En vooral hoe fijn dat is, gegeven door Bram.
En lief lichaam? Dankjewel dat je mij draagt en ik van je leren kan.
Lichaams. Bewustzijn. Wauw.
Wil je graag meer verbinding met je lichaam ervaren? Doe dan mee met de aardings challenge: